Ekber Şahın herhangi bir konuşma hiç duymayan çocukların kendi kendilerine dil öğrenip veya geliştirip konuşup konuşmayacaklarını gözlemlemek için yaptırdığı dilsel izolasyon deneyidir. Çok sayıda çocuk sadece işaret dili konuşan bakıcılara baktırılmıştır ve kimsenin çocukların yakınında herhangi bir konuşma yapmaması sağlanmışdır. Fakat bakıcıların çocuklara işaret dili öğretip öğretmemesi konusunda bir telkinde bulunulmamıştır. Ve sonucunda çocuklar kendi aralarında da bakıcıların öğrettiği işaret dilini kullanmışlardır.
Ekber Şah bazı kaynaklara göre çocukların Arapça ya da Sanskritçe gibi bir dil konuşmasını bekliyordu. Fakat bazı kaynaklara göre ise Akbar'ın amacı çocukların konuşmayacağını kanıtlamaktı.
Kaynaklarda 12 yılın ardından çeşitli dilleri konuşanların toplanarak çocuklara sorular sorulduğu fakat cevaplar alınamadığı yazmaktadır. Sesli konuşmak yerine işaret dili kullandıkları belirtilmekle beraber sesli sorulara işaret dili ile cevap verildiğine dair bir şey yazmamaktadır. Heralde sadece kendi aralarında işaret dilini kullanmaktaydılar. Kaynaklarda çocukların aşırı korku ve panik içerisinde olduğunun ve ilerleyen dönemlerde de sıkıntılar yaşadıklarından bahsedilmesi deneyin ve kaynakların güvenilirliğini ciddi seviyede artırmaktadır. Çocukların konuşamamasından dolayı herkesin hayret içerisinde kaldığı belirtilmektedir. Özellikle bir çok Hintli, Yahudi ve Arabın bu heyette olduğu belirtilmektedir. Bir kaynakta çocukların kendi aralarında iletişim kurmalarına izin verilmediği de yazmaktadır (Manucci). Fakat pek makul görünmemekte. Sonuçları bakımından deney hoşuna gitmeyen fanatik insanlar tarafından uydurulmuş olabilir. Ekber Şah'ın beklentisi üzerine muhtelif iddaalar olması da Ekber Şah'ın amacı üzerinden deneyin güvenilirliğine yönelik dolaylı saldırılardan kaynaklanabilir. Deneyin sonucunda herhangi bir dil konuşulduğunun hiçbir kaynakta iddaa edilmemesi beklentilere zıt olduğu için deneyin uydurma olma ihtimali son derece düşüktür. Zaten Ekber Şah'ın son derece hoşgörü sahibi ve insanlar üzerinde istediği etkiyi sağlayamayan biri olduğu düşünülmekte. Kendi oluşturduğu iddaa edilen dine de neredeyse hiç ilgi gösterilmediği iddaa edilmektedir.
Çocukların bakıcılardan işaret dili öğrenmesinin problem olarak görülmemesi o dönemde farklı dinlerin mensuplarının insanın doğuştan dil konuşmayı bilerek doğduğuna dair güçlü bir inanışları olduğuna işaret ediyor. Düşük de olsa Ekber Şah'ın dinlerin etkisini azaltmak için bunu kasıtlı yapmış olma ihtimali vardır. Bu kadar pragmatik bir insanın yeri geldiğinde dürüstlük bakiyesini kullanması olasıdır. Fakat deney kapsamında bunu kullanması çok düşük ihtimaldir. Bu deneyin sonucunda zaten bir dil konuşulsaydı bu kendisi için de belirleyici olurdu. O yüzden sonucu ne olursa olsun deneyi sabote etmesi için bir sebep yok. Tam tersi bu derece pragmatist bir insana ters düşer.
Akbarname'de çeviri hataları olabilir Ekber Şah hakkında yaygın bilinen bazı şeyler hakkında çeviri hatalarından kaynaklandığı iddaa edilmiş.